TWIERDZA WARSZAWA
Cytadela

Cytadela Aleksandrowska – to dzieło forteczne łączące w sobie starszy system bastionowy z nowocześniejszym poligonalnym.

Obsada twierdzy

• w czasie pokoju to 5.000 żołnierzy i 217 dział (1837 rok);

• w czasie Powstania Styczniowego 1863 roku obsada wzrosła do 16.000 żołnierzy i 555 dział.

Historia budowy

• 31 maja 1832 roku wkopanie kamienia węgielnego pod budowę cytadeli,

• wykopanie fos i usypanie 12 metrowej wysokości wałów ziemnych ze stanowiskami artyleryjskimi,

• wzniesienie 4 metrowej wysokości muru Carnota na całej długości fosy i od strony Wisły, łącznej długości 2680 m.,

• wybudowanie czterech pełnych bastionów i jednego półbastionu (od strony południowej) – tworzących pięcioboczny narys cytadeli,

• ulokowanie i budowa trzech bram prowadzących do wnętrza cytadeli,

• zabezpieczenie fosy przez kaponiery i półkaponiery oraz wybudowanie dodatkowej kaponiery (kojca) od strony Wisły,

• umieszczenie na barkach niektórych bastionów, jak również w uskokach muru od strony Wisły – ośmiu działobitni,

• umieszczenie na przedpolu głównego obwodu obronnego trzech ceglanych rawelinów z działobitniami,

• uroczyste otwarcie twierdzy - 4 maja 1834 roku,

• podłączenie cytadeli do miejskiej sieci gazowej oraz zainstalowanie na jej terenie latarni w 1870 roku,

• wybudowanie dodatkowej bramy ułatwiającej komunikację z miastem (Brama Nowomiejska) lata siedemdziesiąte XIX wieku,

• podłączenie do sieci wodociągowo-kanalizacyjnej poprzez specjalnie w tym celu wzniesione dwa akwedukty poprowadzone w poprzek fosy w 1890 roku,