ZAMEK W WENECJI

Zamek rycerski wzniesiony przez Mikołaja Nałęcza w XIV wieku. Zamek na planie kwadratu o boku 33,5 metra z wieżą w północno-wschodnim narożniku oraz budynkiem mieszkalnym wzdłuż muru zachodniego, położony między trzema jeziorami, był trudno dostępną warownią.

Pod koniec XIV wieku zamek został uszkodzony podczas oblężenia przez Grzymalitów a w drugiej dekadzie XIV w. strawiony przez pożar. W 1420 roku majątek wraz z zamkiem zostaje sprzedany arcybiskupowi gnieźnieńskiemu Mikołajowi Trąbie, który rozbudowuje warownię czyniąc z niej główną siedzibę arcybiskupów na Pałukach. Dookoła zamku powstają nowe fortyfikacje z jednymi z pierwszych bastionów w Polsce a wewnątrz kaplica. W tym czasie zamek prawdopodobnie służył też za więzienie dla księży uznanych za niewygodnych dla władz kościoła. W końcu XV wieku arcybiskup Jakub z Sienna wydał polecenie zburzenia zamku weneckiego. Zamek został częściowo rozebrany a materiał z rozbiórki prowadzonej w latach 1479-1480 posłużył jako budulec nowej rezydencji arcybiskupów w Żninie. Pozostałości w XIX wieku wysadzono w powietrze, a kamienie wykorzystano na budowę drogi do Żnina.

Do dziś zachowały się jedynie fragmenty murów i dziedziniec. Od 1968 roku przykryte ziemią relikty twierdzy zaczął badać Czesław Sikorski. Zamek został zabezpieczony jako tzw. trwała ruina.

M.K. 2013-10-10