ZAMEK W WENECJI
LEGENDY

Diabeł Wenecki

Skąd się wzięła nazwa Wenecja, dokładnie nie wiadomo. Jedni mówią, że od nazwy jeziora, inni opowiadają romantyczną historię. Zawierzając tym drugim ośmielamy si ę wierzyć, że jeden z tutejszych właścicieli ziemskich zakochał się w pannie, której marzeniem było zamieszkać w Wenecji. Pan nie zamierzał jednak opuszczać swego kraju, więc kiedy pojął ją za żonę zabrał do swojej posiadłości i oprowadzając pomiędzy jeziorami oznajmił jej: „Oto twoja Wenecja!” W ten oto sposób polska wioska przybrała nazwę znanego włoskiego miasta.

A jak od Wenecji do Diabła dojdziemy? Oczywiście po nitce do kłębka.
Pan ten był okrutny i znany z surowości wydawanych wyroków i gnębienia swoich poddanych. Zdzierał z nich podatki bez litości, a dla opornych przygotowane były lochy i szubienice.
Mikołaj Chwałowic, herbu Nałęcz - bo o nim tu mowa, miał zdaniem uciemiężonej okolicznej ludności, zawrzeć pakt z diabłem. Stąd też okrutny i podły sędzia w bogactwa opływał. Nic więc dziwnego, że Weneckim Diabłem go nazywano.

Legenda głosi, iż pewnej nocy, gdy na weneckim zamku ucztowano hucznie i wesoło, rozszalała się straszliwa burza. Błyskawice przecinały czarne niebo. Wtem rozległ się ogłuszający huk i trzask - to piorun uderzył w zamczysko. Wszyscy obecni na zamku i domownicy i goście zginęli a zamek zamienił się w ruinę, grzebiąc pod zwałami murów ogromne skarby. Od tego czasu z zasypanych zamkowych lochów słychać jęki, brzęk łańcuchów, zawodzenie. Mówią, że to Diabeł Wenecki, przykuty do swych skarbów, czeka na wyzwolenie.