Zamki polskie

 

ZAMKI




 

   

 

Zamki polskie - ruiny zamku w Oleszycach: historia, architektura, lokalizacja, zdjęcia

ZAMEK (DWÓR) OLESZYCE


Niewielkie pozostałości pałacu sieniawskich w Oleszycach, zlokalizowanego na miejscu wcześniejszego dworu obronnego określanego mianem zamek.

Oleszycki dwór Ramszów wspominany jest (jako zameczek) już w dokumentach z XVI w. Data jego powstania nie jest znana. Około 1570 roku Oleszyce stały się własnością rodu Sieniawskich. Dwór został rozbudowany prawdopodobnie przez Adama Mikołaja Sieniawskiego w drugiej połowie XVII wieku.
Został on ulokowany na kwadratowym nasypie ziemnym o wymiarach 44m x 44m. Pierwotnie założenie obronne o charakterze bastionowego fortalicjum magnackiego obejmowało drewniany dwór z narożnymi alkierzami i facjatką nad głównym wejściem przykryty bardzo wysokim gładkim czterospadowym dachem, nad alkierzami trójspadowym, podbitym gontami. W narożach nasypu znajdowały się 4 bastiony, wjazd był usytuowany od strony południowej i prowadził ponad głęboką fosą, która oddzielała dwór od grodu.

W swojej historii dwór był wielokrotnie przebudowywany: począwszy od 1713 roku, kiedy dobudowano schody, wymieniono stolarkę, dach i okna, następnie w 1726 roku planowano zburzenie dworu i wybudowanie go od nowa. Do zasadniczej przebudowy doszło jednak dopiero w 1743 - pozbyto się wtedy całkowicie elementów drewnianych i prawdopodobnie dopiero w czasie tej przebudowy do głównego budynku dobudowano wspomniane wyżej cztery przybudówki - alkierze.
Już w drugiej połowie XVIII wieku wspomina się o pięknym ogrodzie sąsiadującym z dworem. Natomiast w połowie XIX wieku wspominany i uwieczniony w jest rysownictwie wspaniały ogród, "w którym aleje strzyżone i oranżerie", składający się z części o charakterze parków naturalnych typu angielskiego, oraz części o charakterze regularnych parków francuskich. W 1865 roku dwór znajdował się jednak już w opłakanym stanie i kolejni właściciele - Potoccy przystąpili do jego generalnego remontu, którego jednak nie ukończyli. Dopiero ok. 1880 roku książę Sapiecha przystąpił do kompleksowej restauracji dworu, podczas której dokonano wielu zmian w wyglądzie zewnętrznym budowli, nadając jej pałacowy kształt.
W pierwszych latach XX wieku Oleszyce wielokrotnie były trawione pożarami, przypuszcza się więc, że nie ominęły one również i dworu. Jednak brak jakichkolwiek danych o dworze aż do 1914 roku, kiedy wspomina się o istnieniu w dworze niewielkiej kolekcji zabytkowej broni i zbiorów grafik, które zostały zrabowane w czasie wojny. Podczas II wojny w 1941 roku dwór został spalony. Istniejące jeszcze w 1945 roku dość pokaźne ruiny zostały doszczętnie rozebrane i potraktowane jako budulec. Już w latach 60-tych trudno było znaleźć ślady fundamentów i piwnic. Ocalały park, niepielęgnowany, całkowicie zdziczał.

Dzisiaj wzgórze jest w całości porośnięte drzewami i jedynymi pozostałościami są cegły wystające z ziemi, widać też jakby część sklepionej piwnicy, ale jest ona w większej części przykryta ziemią. Dobrze zarysowana jest fosa i wały. Poniżej wzgórza zamkowego są szczątki budynku dworskiego a jeszcze niżej rozciąga się zdziczały park.

M.K. 2013-01-01

 

Zamek w Oleszycach
strona zoptymalizowana dla IE 9.0 1024 x 768, 1366 x 768

www.zamkipolskie.net.pl

 
 
 

OLESZYCE


.: opis

.: lokalizacja

.: w pobliżu

.: galeria

.: legendy

.: tapety

.: bibliografia



napisz do nas

napisz do nas