|
ZAMEK W IDZIKOWIE
Niewielkie
pozostałości ruin zamku prawdopodobnie z XIII wieku położone we wsi Idzików w
Kotlinie Kłodzkiej na wschód od Bystrzycy Kłodzkiej. Wieś położona jest na
wysokości 450-500 m. n.p.m. na granicy Krowiarek w Masywie Śnieżnika i
Wysoczyzny Idzikowa w Rowie Górnej Nysy, przy drodze z Bystrzy Kłodzkiej do
Stronia Śląskiego. Wieś rozciąga się na długości około 5 kilometrów wzdłuż
dolnego biegu Białej Wody aż do jej ujścia do Pławnej i dalej wzdłuż biegu
Pławnej. Pozostałości zamku położone są w górnej części wsi powyżej przystanku
PKS –„Idzików III”
Idzików jest jedną z najstarszych wsi
położonych na ziemi kłodzkiej. Jego początki sięgają prawdopodobnie końca XIII
wieku. Być może jego założycielem był rycerz wymieniany w dokumentach jako
Fredrikus Kysling. Pierwsze wzmianki dotyczące parafii pochodzą z roku 1340
kiedy to Idzików nosił niemiecką nazwę Kieslingswald. W roku 1360 prawdopodobnie
wchodząc w skład dóbr międzyleskich należał do znanego posiadacza ziemskiego von
Glubosa. Od przełomu XIV i XV wieku często zmieniali się właściciele Idzikowa.
Już w XIV wieku funkcjonował we wsi młyn wodny i karczma a w drugiej połowie XIV
wieku i na początku XV wieku funkcjonowała jedna z pierwszych na ziemi kłodzkiej
huta szkła.
Praktycznie brak danych źródłowych
dotyczących okresu budowy i charakteru założenia obronnego w Idzikowie. Nie jest
znany również inicjator budowy tego założenia.
Obecnie przypuszcza się iż niewielki zameczek-strażnica wzniesiony został
prawdopodobnie już w XIII wieku. Funkcjonował dość krótko bo zniszczony został
jeszcze w XIV lub na początku XV wieku co może być związane z prowadzonymi na
tym terenie wojnami husyckimi. W tym samym czasie przestała funkcjonować również
huta szkła prawdopodobnie także zniszczona w czasie walk.
W XV wieku właścicielami Idzikowa byli Tschischwitzowie, potem od 1488 roku H.
Henczel a od 1499 Hans Schoff. Prawdopodobnie w tym czasie doszło do podziału
ziem Idzikowa między dwóch a okresowo nawet trzech właścicieli. Jednym z nich
był niejaki Reinchenbach który władał częścią Idzikowa od 1545 roku.
Na miejscu zniszczonego zameczku-strażnicy
funkcjonował później kamienny dwór obronny zniszczony w roku 1622 przez wojska
cesarskie pod wodzą Lichtensteina, pacyfikujące zimie kłodzką po rebelii
chłopskiej. Od tego czasu dwór popadł w ruinę i nie został już odbudowany.
W XVIII wieku w Idzikowie funkcjonowały trzy dwory: górny i dolny w posiadaniu
hrabiego von Wallisa od roku 1747 a średni w posiadaniu T. Kińskiej od 1753
roku. Następnie właścicielem części dóbr Idzikowskich został hrabia von Magnis.
Obecnie w górnej części Idzikowa można
zobaczyć fragment jednej ze ścian prawdopodobnie kamiennego dworu zniszczonego w
1622 roku. Zachowany jest także barokowy, murowany, dwukondygnacyjny dwór z
końca XVIII wieku, przebudowany w XX wieku. Po częściowym zniszczeniu w 1977
roku został prowizorycznie zabezpieczony i nie jest użytkowany. Obecnie
zabudowania dworskie wraz z pozostałościami XVI wiecznego parku należą do
prywatnej firmy z branży drzewnej.
Odwiedzony w 2003 i 2022 roku
J.A.K. 2007-12-28
|
