ZAMEK BOLCZÓW
LEGENDY

Srebrny Kusznik

W XIV wieku w okolicach Miedzianej Góry wydobywano miedź. W kopalniach pracowali zarówno gwarkowie polscy jak i pochodzenia niemieckiego. Ci drudzy zaczęli nagle ginąć w tajemniczych okolicznościach. Mężczyzn znajdowano ze strzaskanymi czaszkami i w końcu żaden Niemiec nie mógł być pewny ani dnia, ani godziny. Postanowiono zatem wysłać w góry odział zbrojnych, którego zadaniem miało być rozprawienie się z tajemniczym napastnikiem. Niestety nie przyniosło to żadnego rezultatu. Wszyscy, którzy weszli do lasu zginęli przeszyci strzałami ze srebrnym grotem. Stąd też Polacy zaczęli nazywać mściciela z Miedzianej Góry, Srebrnym Kusznikiem. Mijały miesiące a sytuacja nie ulegała zmianie, wciąż ginęli gwarkowie niemieccy.
W lecie 1375 roku książę Bolko Świdnicki urządził turniej, na który przybył tajemniczy brodacz. Mężczyzna ten oprócz nadludzkiej siły posiadał niezwykle celne oko. Potrafił jedną strzałą trafić lecącego wróbla. Ten świetny łucznik wzbudził zainteresowanie księcia, który od razu odgadł, że jest on owym Srebrnym Kusznikiem. Książę pasował go na rycerza a jako herb nadał mu trzy groty. Nakazał też nowemu rycerzowi wzniesienie zamku w okolicach Miedzianej Góry w celu ochronny polskich gwarków. Jano, bo tak brzmiało imię kusznika zbudował zamek, który od swego herbu nazwał Bolczów. Od tamtej pory w ruinach można spotkać ducha, który z kuszy celuje do wróbli.

Grób Kapelana

W połowie XVII wieku zamek został zajęty przez wojska szwedzkie. Miejscowy kapelan nie chcąc się dostać do niewoli rzucił się z okna i zabił się o skały. Miejsce, na które spadł nazwano „kapelanią”, a kopczyk u stóp zamkowych skał „grobem kapelana”. Tyle legenda, ale według wiarygodnych w grobie leży pastor wraz z rodziną, którego pochówek miał miejsce kilka lat przed wojną trzydziestoletnią. Jednak turyści nie chcieli w to wierzyć i okno, z którego miał rzekomo rzucić się ksiądz było miejscem licznych XIX-wiecznych wycieczek.